001 You're making my dreams come true.

WOW !
Jestem w totalnym szoku...serio.
Nie spodziewałam się takiego zaciekawienia prologiem i
dużej obecności czytelników - kocham Was <3

Zapraszam na jedyneczkę ;)



    Zegar wybijał 05:30 gdy drobna brunetka przewracała się na drugi bok.
Uchyliła delikatnie zaspane powieki,  pozwalając soczewkom przyzwyczaić
się do ostrych promieni słonecznych wpadających przez lekko uchylone rolety.
    Podciągnęła się do pozycji siedzącej i przetarła zaspane oczy. Ziewnęła głośno i
energicznym ruchem wstała z  łóżka pozwalając bosym stopom wtopić się w puszysty
dywan koloru kawy z mlekiem. Wędrując prosto ku drzwiom balkonowym
złapała za paczkę papierosów i opadła wygodnie w miękkim fotelu .
Wsunęła białą rurkę do ust  , odpaliła i zaciągnęła się porządnie
dawką trucizny pozwalając jej drażnić przełyk.
    Tego roku lato było dość ciepłe, jednakże nie brakowało letniego wiatru który
owijał delikatnie każdy skrawek gołego  ciała dostarczając przy tym lekkiej gęsiej skórki.
    Skończonego papierosa zatopiła w małej ilości wody , która zgromadziła się w popielniczce
i wróciła do pokoju.  Zsunęła z siebie krótkie  spodenki i dużą koszulkę z napisem  "LA" ,
które robiło jej za piżamę w upalne noce. Całkiem naga pościeliła łóżko i wybrała z szuflady czarny, koronkowy komplet  bielizny. Do tego dobrała czarną sukienkę i conversy za kostkę. Uchyliła
lekko drzwi od pokoju, badając czy teren do łazienki jest czysty.
-Mamo?Tato?- jej krzyk rozszedł się po pustym mieszkaniu. - Alex?- dla pewności odczekała kilka sekund, jednak gdy cisza dalej  nie została naruszona ruszyła w stronę łazienki.
    Szybki prysznic i perfekcyjny makijaż nie zajęły brunetce dużo czasu. Chciała wyglądać dziś idealnie. Wróciła do pokoju i uśmiechnęła się do koperty, która leżała na jej białym biurku.
    Zawartość koperty była dla niej bardzo cenna i ważna. Od zakupu często wyciągała ją i oglądała mimo,że znała na pamięć.  Biała kartka z napisem " Meet & Greet  Tokio Hotel"  wywoływała wiele radości i uśmiechów.


"Czekałam na Ciebie wieczność...
A jak wiesz, mój Drogi , wieczność to na prawdę
bardzo długo. "
   
    Równo o godzinie 16:00  razem z grupką innych fanów stała pod Velodrom'em . Czuła się bardzo podekscytowana ,  w podbrzuszu roiło się jej stado motyli czekających na idealny moment by eksplodować  . Jej smukłe nogi poruszały się automatycznie, każdy gest zdawał się być wykonywany w innym wymiarze. Dokładnie tak , jakby jej dusza stała obok i  obserwowała całe zdarzenie a ciałem
 poruszał ktoś obcy, inny , nieznany.
    Tłum fanów maszerował długim holem . Wiele z dziewczyn piszczało z radości mówiąc o tym,że koniecznie chce zrobić  sobie więcej niż jedno zdjęcie . Inne zaś miały już łzy w oczach na samą myśl o spotkaniu swoich idoli a Rose... Cóż,  Rose była opanowana, cicha i zgaszona. Gdy zbliżyli się do drzwi za którymi czekali na nich członkowie ukochanego  zespołu na jej ustach pojawił się delikatny uśmiech.
   

"Nigdy nie zapomnę uśmiechu, którym obdarzyłeś mnie pierwszego dnia,
na naszym pierwszym spotkaniu...
...i tego głupiego wyrazu Twojej twarzy gdy zaprosiłeś mnie na kawę.
Doprawdy, potrafisz być tak uroczy,że nawet
gorzka kawa smakuje lepiej w Twoim towarzystwie."

    Jego czekoladowe soczewki ilustrowały każdą osobę , która przybyła do pokoju.
Każda dziewczyna wyglądała tak samo.. Świdrowały wzorkiem po pokoju, przenosząc go z Billa na
Toma i powrotem. Na każdej twarzy malowała się radość i niecierpliwość... ...i wtedy zobaczył ją.
    Stała na samym końcu kolejki ubrana  w delikatną czarną sukienkę . Jej wzrok był skupiony i
idealny. Skupiony na nim. Widział to , obserwowała każdy jego ruch. Miał wrażenie ,że liczy każdy jego oddech , uczy się każdego jego kroku na pamięć, bada jego twarz. Czuł się speszony. Jednakże ukradkiem spoglądał na nią gdy podchodziła do Georga, prowadziła krótką rozmowę i zmieniła kierunek w stronę jego brata a następnie do Gustava.
    Jej drobne ciało kierowało się prosto w jego stronę. Stał jak sparaliżowany. Chciał coś powiedzieć, uśmiechnąć się. Jednakże stał , taki osłupiały , taki bezbronny.
-Cześć. - jej spokojny i opanowany ale zarazem melodyjny głos dotarł z lekkim opóźnieniem do niego.
Nim zdążył się do niej odezwać podsunęła mu płytę do podpisania. Przesunął wzrokiem po podpisanej już płycie przez swoich przyjaciół i odnalazł jej imię.
"Rose. " - pomyślał rozkosznie - "Nawet imię czarujące."
    W ten autograf włożył całe swoje skupienie i serce. Starał się by był idealny . Gdy wyciągnęła z torebki aparat poczuł się skrępowany. Mimowolnie odczuł wrażenie,że od samego początku gdy tylko ją zauważył czuje sie skrępowany.
-Jesteś z Berlina? - usłyszała jego aksamitny głos gdy chciała się już żegnać.
-Tak...nie...właściwie to mieszkam kawałek od Berlina. - zdecydowanie wyczuł w jej głosie zdenerwowanie, co nie ukrywał sam przed sobą dało mu dużą pewność siebie. Od początku spotkanie to ona onieśmielała go swoją osobą, teraz czuł że jest inaczej.
-Pokażesz mi zdjęcie ?- jego czekoladowe soczewki w wolnym tempie skierowały się na aparat , który trzymała w swoich szczupłych dłoniach.
-Ahh...jasne.
    Podeszła do niego nieco bliżej, poczuła jego intensywny zapach . Zapach , którym mógł pachnieć tylko Bill Kaulitz.  Nigdy wcześniej nie czuła tego u żadnego mężczyzny. Dyskretnie wciągnęła jeszcze jedną dawkę indywidualnego zapachu Kaulitza, rozkoszując się przy tym jak ćpun na głodzie. Nie chciała zostać przyłapana na tym więc powstrzymała sie przed kolejną dawką i kolejną...
"Opanuj się idiotko." - jej wewnętrzne ja krzyczało na nią surowo.
-Proszę. - w momencie gdy podawała mu aparat ich palce się lekko stuknęły wywołując przy tym ogromny wybuch żaru .
    Po raz pierwszy tego wieczoru ich oczy się spotkały. Jej, zielone oczy niczym u drapieżnego kota z ogromną pasją i namiętnością wpatrywały się w jego , soczewki koloru brązowego w których panował mrok ... i skupienie, taka okropna cisza,że aż bała się odezwać.
Całkowicie nie rozumiała co się między nimi dzieje i czy ktoś się temu przygląda. Stali tak przez dłuższą chwilę, trzymając wspólnie aparat  i kompletnie się do siebie nie odzywając.
-Muszę...muszę już wracać. - wokalista puścił aparat przywołując się tym do porządku.
    Brunetka schowała aparat  i płytę do torebki. Po raz ostatni  zilustrowała go szmaragdowymi oczami i bez słowa opuściła pomieszczenie zostawiając go samego z tępym wyrazem twarzy.


"A najbardziej kochałam poranki...
Te w których budziłam się obok i czułam Twój zapach.
Ten specjalny zapach Pana Kaulitza.
I najbardziej kochałam Twój dotyk...to uczucie,
gdy gładziłeś moje nagie plecy...gdy Twoje usta odnajdywały
moje ...i .... ta pasja, ta namiętność.
Nikt nigdy mnie nie kochał tak jak Ty
i już nigdy mnie tak nie pokocha."

    Jednakże  Bill nie tak chciał zakończyć ich spotkanie....